Եվ չգիտես ՝ ծիծաղել, թե լաց լինել

Ոմն Յուրի Նավոյան, Հայաստանի քաղաքացի, ով իրեն ներկայացնում է "Դիալոգ" կոչվող կազմակերպության ղեկավար, օրերս Մոսկվայի մի ամբողջ հայ հասարակության անունից (!) հայտարարեց Պուտինի թեկնածությունը պաշտպանելու մասին:

Ամեն ինչ ոչինչ կլիներ, եթե Նավոյանն ինքն իրենից ինչ-որ բան ներկայացներ կամ իրենից բացի ինչ-որ մեկն իրավունք ունենար ներկայացնելու, կամ եթե Նավոյանի կազմակերպության մեջ ուրիշ մեկը, Բացի Նավոյանից, ընդգրկվեր։

Մինչ օրս այդ փոքրիկ մարդը հայտնի է դարձել միայն նրանով, որ ժամանակին կլյաուզային նամակներ է գրել Հայաստանի ղեկավարությանը, իսկ ավելի ճիշտ ՝ ստուկաչություն է արել հայ ժողովրդի մեծ բարեկամ Կոնստանտին Զատուլինի նկատմամբ։ Գուցե ոչ միայն իր նկատմամբ: Այդ ժամանակ միայն այդ նամակները արտահոսեցին ՄԱՄՈՒԼ։ Դրանից հետո նա սկսեց զայրացած նամակներ գրել նույն ղեկավարներին, թե ինչպես են այդ նամակները հայտնվել մամուլում։

Ի դեպ, նա, լինելով Հայաստանի քաղաքացի, երազելով ինչ-որ պաշտոն կորզել իր համար, Փաշինյանի լկտի կողմնակիցն է, ով իր երկրպագու Նավոյանին զուգահեռ ելույթ էր ունենում Մյունխենում, հայտարարելով Ուկրաինային սատարելու մասին և կոչ անելով Ռուսաստանին իր դավաճանական օրինակով առաջնորդվել Ալմա-Աթայի հռչակագրում, այսինքն ՝ Ղրիմը տալ խոխոլներին, ինչպես ինքն է Նավոյանի նմանների աջակցությամբ Արցախը տվել ադրբեջանցիներին։

Առավելագույնը, ինչ կարող էր անել Նավոյանը ՝ քիչ թե շատ համակրանք շահելու համար, հրապարակավ իր անհամաձայնությունը հայտնել դավաճան Փաշինյանի հետ։ Բայց դրա փոխարեն նա որոշել է" աջակցել " Պուտինին։

Բայց ուր է նա, և ուր է Մոսկվայի հայ հասարակությունը։

Մոսկվայի հասարակության մեջ նա ոչ ոք է: Ոչ մի դեր ու նշանակություն չունի:

Իսկ այն, որ Ռուսաստանի հայերը վաղուց ՎՎՊ-ի հուսալի կողմնակիցներն են, հայտնի է նաև առանց Նավոյանի։